Hindistan, Chandrayaan-3 isimli insansız uzay aracını Ay’a gönderdi. Misyonun muvaffakiyetle sonuçlanması halinde Hindistan; ABD, Sovyetler Birliği ve Çin’den sonra Ay’a denetimli iniş gerçekleştiren dördüncü ülke olacak.
Her şey planlandığı üzere giderse, Hindistan, Ay’ın keşfedilmemiş bir kısmı olan Güney Kutbu’na, rokette kıymetli bir hasar bırakmayan “yumuşak iniş” gerçekleştiren birinci ülke unvanını kazanacak.
2020 yılında fırlatılan Chandrayaan-2 başarılı bir biçimde yörüngeye yerleşmiş ama Ay’a iniş gerçekleştirecek modül ve insansız araç yere çakılarak parçalanmıştı.
Ay’ın Güney Kutbu, uzay araştırmaları için özel bir ehemmiyet taşıyor çünkü buradaki buz kütleleri gelecekte kurulacak muhtemel bir aktarma istasyonunun sürdürülebilir olmasını sağlayabilecek.
Ay’un kutup yüzeyi, büyük kraterleri olan dik yamaçlı bir bölge. Birtakım kraterler milyonlarca yıldır Güneş ışığı almadı ve sıcaklık -230 C üzere çok düşük düzeyde. Bu nedenle araçları çalıştırmak epeyce şiddetli.
Bütün Ay misyonlarının toprak ve ısının daha makul olduğu ekvatora yakın bölgelere inmesinin nedeni de bu.
Hindistan Uzay Ajansı yetkileri, Chandrayaan-3 misyonunun başarısız olma ihtimalini azaltmak için için gerekli adımların atıldığını söylüyor.
Hindistan neden ‘Ay’ın karanlık tarafına’ inmek istiyor?
Hindistan’ın, 2008’deki 79 milyon dolara mal olan birinci Ay misyonu Chandrayaan-1 ile Ay yüzeyinde su bulunduğuna dair ispatlar bulunmuştu..
Delhi yakınlarındaki Shiv Nadar Üniversitesi’de uzay robotları profesörü olan Dr. Akash Sinha, “Hala nerede ve ne kadar su olduğuna, hepsinin buz halinde olup olmadığına dair daha fazla ayrıntıya muhtaçlığımız var” diyor ve ekliyor:
“Suyun tabiatını ve pozisyonunu anlamak gelecekteki misyonlarımızın başarısı için çok kullanışlı olabilir ve hatta suyun etrafında ömür alanı planlanabilir”.
Kaya ve toprak karışımı kutup bölgelerinin yüzeyini keşfetmek, Güneş Sistemi’nin yapısıyla ilgili kimi karşılıklar da barındırıyor olabilir.
Hindistan’ın başarısız ikinci misyonunda maliyet neredeyse iki katına çıkarak 140 milyon dolar olmuştu.
Hindistan, Chandrayaan-3 için başarılı bir iniş ve Ay yüzeyinde araştırma yapmak ismine yaklaşık 80 milyon dolar harcıyor.
Hindistan maliyeti nasıl azaltıyor?
BBCHindistan’ın uzay programı, geçtiğimiz 20 yılda düşük maliyetiyle global manada dikkatleri üzerine çekiyor.
Hindistan merkezli bağımsız uzay niyet kuruluşu Spaceport SAARABHAI’nın Genel Müdürü Dr. Susmita Mohanty, “Hindistan 2018’de, tek bir kutup uydusu fırlatma aracıyla 104 uydu fırlatarak rekor kırdı, bunu yaptık zira bilim insanlarımız ve mühendislerimiz, bu 104 uydunun her birini eksiksiz yörüngelerine hassasiyetle yerleştirme sanatını ve bilimini biliyorlar” diyor.
Hindistan’ın Mars’a gerçekleştirdiği tek misyon olan Mangalyaan’ın maliyeti yaklaşık 75 milyon dolardı. Bu NASA’nın geliştirme maliyeti 485 milyon dolar olan ve fırlatması 187 milyon dolara mal olacak Maven Mars uydu aracınınkinden hayli az.
Hindistan’ın tüm uzay misyonları için temel unsur, tekrar kullanılabilirlik ve bileşenleri mahallî olarak tedarik etmek.
Önceki misyondan farklı olarak Chandrayaan-3, yörüngede kalmayı sağlayan bir uydu içermiyor.
Bu misyonda, iniş aracı, keşif aracı ve denetim odası ortasındaki tüm irtibatı sağlamak için evvelki vazife Chandrayaan-2’nin yörünge aracı kullanılacak.
ISRO’nun eski lideri K Sivan, Hindistan birebir vakitte maliyeti düşürmek için daha az güçlü roketler kullandığını, İsrail’in de emsal bir stratejiyi uyguladığını söylemişti:
“Ay’ın yörüngesine geçmek için Ay’ın yerçekimi kuvvetini kullanıyoruz. Ay’ın yörüngesine ulaşmak 29 gün sürüyor. Bu Ay’a ulaşmanın en az maliyetli yolu. 2019’un başında fırlatılan İsrail’in Beresheet misyonu da tıpkı tekniği izledi”.
Hindistan’ın uzay programının bütçesi 1,5 milyar dolar.
Dr. Mohanty, “Öncü uzay güçleri ortasında Hindistan her vakit pragmatist olandı. Planlamamızın merkezi iktisat misyonu” diyor.
